Rozdział 10

„Różowa torba, niebieska torba, czarna torba, kolorowa torba… JEST!” – liczyłam w podświadomości, aż natrafiłam na moją torbę w czarno-białe wzory Londynu. 

-PASAŻEROWIE LOTU A33 W STRONĘ GRECJI PROSZENI SĄ O UDANIE SIĘ NA ODPRAWĘ. – powiedziała pani z radyjka wiszącego nad nami.

- To nasz lot. Chodźmy, bo się spóźnimy. – powiedziała mi na ucho Su.

- Trudno. – powiedziałam oschle.

- Jeju, błagam cię. Nie marudź, jakoś przeżyjesz ten wyjazd. Pamiętaj, że jestem tu z tobą. – mrugnęła do mnie.

- Mhm, pocieszyłaś mnie tak bardzo, że aż wcale.

- Nie wytrwam przy tobie droga damo. – rzekła tonem starszej babci. – A teraz chodźmy, musimy ci znaleźć jakiego młodego kawalera na tych wyjazdach i innych cudawiankach.

- Dobrze, babciu.

- Ej! Jestem młodsza od ciebie starucho!

- Tylko osiem miesięcy, pustaku!

- Zamierzacie się jeszcze kłócić, czy możemy już iść na odprawę? – zapytał mój tata i poszłyśmy za nim, gdziekolwiek nas prowadził.

***

-Daleko jeszcze? Daleko jeszcze? Ile kilometrów na godzinę lecimy? Co to za państwo? Czy to są ludzie? O kurde czy to ptaki? Daleko jeszcze?- zadawałyśmy pytania po kolei, co chyba męczyło już naszych rodziców.

- Proszę zapiąć pasy, przygotowujemy się do lądowania! – usłyszałam przez „radyjko”.

Zapięłam pasy i wyjrzałam przez okno. To już. Wakacje, nadchodzę! Bójcie się! Buahahahahaha!!!

***

- Jesteśmy w Grecji! Jesteśmy w Grecji! – krzyczałam z zachwytu.

- Wow, odkryłaś Amerykę.- poinformowała mnie Su.

- Chyba Grecję. – 1:0 dla mnie.

Zabraliśmy nasze bagaże i ruszyliśmy na spotkanie ze znajomymi. To będzie długi dzień…

______________

Już się nawet nie tłumaczę ;-; Przepraszam, że krótki, ale to przez brak weny, kartkówki z matmy, konkursy i dodatkową siatkówkę :")